υπεράναρχος

-ον, ΜΑ

αυτός που βρίσκεται πέρα από κάθε αρχή, ο πράγματι άναρχος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + ἄναρχος «αυτός που δεν έχει αρχή»].